اهل سنّت و ولادت مهدیبيشتر اهل سنّت به تولد حضرت مهدی (علیه‌السّلام) اعتقادى ندارند؛ اما دانشمندانى چند از آنان، افزون بر اشاره به ولادت آن حضرت در سال ۲۵۵ ق، آن حضرت را همان موعود مورد اشاره در كلام پیامبر اکرم (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌اله‌و‌سلّم) دانسته‌اند. ۱ - ولادت مهدی در کتب اهل سنتكسانى كه در نوشته‌هاى خود به ولادت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) اشاره كرده‌اند را مى‌توان به دو دسته تقسيم كرد: [۱]
صافى گلپايگانى، لطف اللّه، منتخب الاثر.
[۲]
العميدى، سيّد ثامر هاشم، مهدى منتظر در انديشه اسلامى، ص۱۸۵-۲۰۰.
[۳]
العميدى، سيّد ثامر هاشم، در انتظار ققنوس، ترجمه و تحقيق مهدى على زاده، ص۱۸۸-۱۹۸.
۱.۱ - گزارش ولادت امام۱. كسانى كه ولادت امام مهدى (عليه‌السّلام) را گزارش كرده‌اند، ولى بر موعود بودن آن حضرت، ساكت مانده‌اند. (يادآورى: برخى از اهل سنّت كه ولادت حضرت مهدى (عليه‌السّلام) را گزارش كرده‌اند، آن را از ديدگاه شیعه بيان كرده‌اند؛ در حالى كه عده‌اى گمان كرده‌اند تمام كسانى كه ولادت آن حضرت را نقل كرده‌اند، بر اين باور هستند كه آن حضرت به دنیا آمده است). الف. ابن اثیر جزری (م ۶۳۰ ق)، در كتاب الکامل فی التاریخ دربارۀ حوادث سال ۲۶۰ ق چنين نوشته است: در اين سال، ابو محمد علوی عسکری وفات كرد. او يكى از دوازده امام مذهب امامیه و پدر محمّد است كه معتقدند او منتظر مى‌باشد. [۴]
العميدى، سيّد ثامر هاشم، مهدى منتظر در انديشه اسلامى، ص۱۸۶.
ب. ابن خلکان (م ۶۸۱ ق) در كتاب وفیات الاعیان گويد: ابو القاسم محمد بن حسن عسكرى، فرزند علی الهادی، فرزند محمد الجواد كه پيشينيان او ذكر شد، بر اساس اعتقاد اماميه دوازدهمين از دوازده امام، و معروف به الحجة است. . . ولادتش، روز جمعه نیمۀ شعبان سال ۲۵۵ بود. ج. ذهبی (م ۷۴۸ ق) در كتاب العبر گويد: و در آن سال (يعنى ۲۵۶ ق) محمّد، فرزند حسن فرزند على الهادى فرزند محمد الجواد، فرزند على الرضا، فرزند موسی الکاظم، فرزند جعفر الصادق علوى حسينى، ابو القاسم به دنيا آمد كه رافضى‌ها او را الخلف الحجه و مهدى منتظر و صاحب الزمان لقب داده‌اند و او، واپسين از دوازده امام است. ۱.۲ - تصریح به موعود۲. كسانى كه افزون بر گزارش ولادت آن حضرت، به موعود بودن او تصريح كرده‌اند: الف. کمال الدین محمد بن طلحه شافعی (م ۶۵۲ ق) در كتاب «مطالب السؤول» گويد: ابو القاسم محمد بن حسن خالص، پسر على متوكل، پسر قانع، پسر على الرضا، پسر موسى الكاظم، پسر جعفر الصادق، پسر محمد الباقر، پسر على زين العابدين، پسر حسين الزكى، پسر على المرتضى امير المؤمنين، پسر ابو طالب، مهدى، حجّت، خلف، صالح، منتظر و رحمت و بركات خداوند سبحانه و تعالى بر او باد. [۸]
ابن طلحه شافعی، مطالب السؤول، ج۲، ص۷۹، باب۱۲.
ب. نور الدین علی بن محمد بن صباغ مالکی (م ۸۵۵ ق) فصل دوازدهم از كتابش الفصول المهمّه را با اين عنوان آورده است: «در شرح حال ابو القاسم حجه، خلف صالح، پسر ابو محمد حسن خالص، او امام دوازدهم است.» در اين فصل، به گفتۀ کنجی شافعی چنين احتجاج مى‌كند: از چيزهايى كه دلالت مى‌كند مهدى از هنگام غيبتش تاكنون زنده و باقى است، کتاب و سنّت مى‌باشد و در بقاى او هيچ مانعى نيست؛ همانند باقى ماندن عیسی بن مریم و خضر و الیاس از اولياى خدا و دجال كور و ابلیس ملعون از دشمنان خدا. سپس دليل‌هاى خود را از كتاب و سنّت بيان مى‌كند و تاریخ ولادت، دليل‌هاى امامت، گوشه‌هايى از اخبار زندگانى، غیبت، مدت دولت كريمه، كنيه، خاندان و مطالب ديگرى از حضرت مهدى محمد بن حسن عسكرى را به تفصيل ذكر مى‌كند. [۹]
ابن صباغ مالكى، الفصول المهمة، ص۲۸۷.
البته كسانى كه به اين حقيقت اعتراف كرده‌اند، بسيار بيش از افراد مورد اشاره‌اند. علاقه‌مندان، لازم است به كتاب‌هاى مفصل مراجعه كنند. ۲ - عنوان مرتبطاهل سنت و مهدی موعود. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه مهدویت، سلیمیان، خدامراد، ص۱۰۰-۱۰۲، برگرفته از مقاله «اهل سنّت و ولادت مهدی». رده‌های این صفحه : مهدویت
|